Ο κηπουρός της νύχτας

Ένα από τα πιο πρόσφατα βιβλία του G. Pelecanos, καλύπτει ως συνήθως μια εικοσαετία, αυτή τη φορά πιο πρόσφατη. Πριν από είκοσι χρόνια την εποχή του Ρήγκαν, δύο νεαροί μπάτσοι παρακολουθούσαν τον Τι Σι Κουκ, αρχιφύλακα δεινό στις έρευνες, να εργάζεται στον τόπο ενός εγκλήματος σ’ έναν εξαθλιωμένο δημοτικό κήπο σε βίαιη γειτονιά της Ουάσινγκτον. Σήμερα, ο αγώνας δρόμου των μεσιτικών γραφείων δεν έχει επιφέρει πολλές αλλαγές σ’ αυτές τις γειτονιές· και στον ίδιο αυτό κήπο, μέσα στο ίδιο κομφούζιο, ο δολοφόνος έχει αφήσει πίσω του ένα πτώμα και στοιχεία τα οποία οι τρεις άντρες αμέσως αναγνωρίζουν.

Ο Τι Σι Κουκ, είναι πλέον συνταξιούχος πλέον που τον στοιχειώνει ακόμα η υπόθεση που δεν κατάφερε ποτέ να λύσει. Ο Γκας Ραμόουν, σεμνός μπάτσος, αφοσιωμένος σύζυγος και πατέρας που μάχεται για το μέλλον του γιου του, συνεργάζεται με τον Νταν Χολιντέι, που παλεύει να βγάλει τα προς το ζην μετά από ένα συμβάν που του γύρισε τη ζωή ανάποδα. Οι τρεις τους συναντιούνται πάλι και προσπαθούν να βρουν τον δολοφόνο ενός νέου φονικού, με ζήλο και απόγνωση. Κι αυτό επειδή σ’ αυτό το σκληρό χώμα, το αιματοβαμμένο, τους παρουσιάζεται κάτι που πολύ δύσκολα δίνεται: μια δεύτερη ευκαιρία…

Δύο κακοποιοί, ο ένας με βεβαρημένο παρελθόν και φυλακίσεις αλλά με στόχο να μείνει μακρυά από το έγκλημα και ο άλλος χωρίς φυλακίσεις αλλά με στόχο να αφήσει εποχή στο έγκλημα, σχεδιάζουν μια γερή μπάζα.

Όταν ο Pelecanos γράφει, ο Θεός κλαίει έγραψε ο David Thayer. Κάπου ανάμεσα στον κοινωνικό ρεαλισμό, στον ανθρώπινο σπαραγμό και στη γλυκιά νοσταλγία προκύπτουν noir διαμάντια. Ο κηπουρός της νύχτας δεν είναι το κορυφαίο έργο του Pelecanos, αλλά θα χάσετε αν δεν το διαβάσετε.