Πυραμίδα από λάσπη

Σε αντίθεση με το γνωστό ηλιόλουστο και ανέφελο περιβάλλον της νότιας Σικελίας των μέχρι τώρα ιστοριών, η “Πυραμίδα από λάσπη” διαδραματίζεται σε ημέρες που βρέχει καταρρακτωδώς, τα σύννεφα κρύβουν τον ήλιο, βυθίζουν τον Μονταλμπάνο σε μελαγχολία και δημιουργούν σωρούς λάσπης γύρω από τη Βιγκάτα. Σε ένα τέτοιο σωρό σε ένα εργοτάξιο ενός αμαρτωλού δημόσιου έργου βρίσκεται νεκρός ο λογιστής μιας κατακευαστικής ιστορίας. Δικηγόροι, πολιτικοί και μεγαλοσχήμονες που φαίνεται να συνδέονται με τη Μαφία επιθυμούν να λυθεί το έγκλημα με τον κλασικό τρόπου που λύνονται τα εγκλήματα στη Σικελία: Μαφιόζικα χτυπήματα να αποδίδονται σε ερωτικά πάθη και αντιζηλίες. Το έργο είναι καλά στημένο και οι δυνάμεις της πολύ καλής κοινωνίας και του υπόκοσμου συνασπίζονται (ως συνήθως κάνουν). Κάπου εκεί παίρνει μπρος ο Μονταλμπάνο και ανακαλύπτει κρυφές συνδέσεις, αθέατες πτυχές και σκουπίδια κάτω από το χαλί.

Ο Μονταλμπάνο στο βροχερό και λασπωμένο τοπίο, κάνει θλιβερές διαπιστώσεις:

“Δεν υπήρχαν πια χρώματα, τα πάντα είχαν το ίδιο γκριζωπό χρώμα της λάσπης. Η λάσπη που είχε εισχωρήσει στο αίμα και κόντευε να γίνει αναπόσπαστο στοιχείο του. Η λάσπη της διαφθοράς, της μίζας, των πλαστών αποζημιώσεων, της φοροδιαφυγής, της απάτης, των ψευδών φορολογικών δηλώσεων, του μαύρου χρήματος, των οικονομικών παραδείσων, των μπούγκα μπούγκα”.

Η καυστική του ματιά δεν περιορίζεται στην υψηλή κοινωνία, αλλά και στη γραφειοκρατία που χαρακτηρίζει έναν δημόσιο λειτουργό:

“Ο Αστυνόμος αποφάσισε την τελευταία μισή ώρα στο γραφείο να υπογράψει τα επείγοντα έγγραφα. Κάποτε είχε πάρει ένα έγγραφο πάνω στο οποίο υπήρχε η σφραγίδα “Επείγον, απαντήστε αμέσως” και το είχε βάλει σε ένα συρτάρι. Πέρασαν πολλοί μήνες και κανείς δεν παρατήρησε ότι δεν είχε απαντήσει ποτέ. Για αυτό είχε πειστεί ότι επρόκειτο για ένα ανούσιο γραφειοκρατικό τελετουργικό. Τώρα πια υπέγραφε όλα τα έγγραφα χωρίς να διαβάζει ούτε μια γραμμή από το περιεχόμενό τους. Και όλα λειτουργούσαν τέλεια, απόδειξη ότι δεν είχε δεχτεί ποτέ παρατήρηση από τη διοίκηση”.

Σε αυτό λοιπόν το περιβάλλον ο Σάλβο Μονταλμπάνο σκαλίζει τον βρώμικο κόσμο των κατασκευαστικών εταιρειών, των μεγάλων συμβολαίων, της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και των κακοτεχνιών, στον οποίον εμπλέκονται δημόσιοι λειτουργοί και σύσσωμη η Μαφία. Αυτό ίσως είναι και το ιδιαίτερο στοιχείο στη συγκεκριμένη ιστορία. Η μεγάλη έκταση δηλαδή μιας συμφωνίας του πολύ καλού κόσμου και του υποκόσμου, που περιλαμβάνει εκατομμύρια ευρώ μάυρου χρήματος. Στιγμιαία, η συμφωνία αυτή θα χάσει την ισορροπία της με τη δολοφονία του λογιστή, αλλά στην πορεία, η συμμαχία θα ξαναστηθεί και όλοι μαζί θα χτίσουν μια πυραμίδα από λάσπη κάτω από την οποία θα επιχειρήσουν να κρύψουν την αλήθεια.

Και θα τα κατάφερναν αν δεν υπήρχε ο Μονταλμπάνο…