Ο ιεροκήρυκας

Το δεύτερο βιβλίο της Camilla Lackberg που εκδίδεται στα ελληνικά. Έχει προηγηθεί “η παγωμένη πριγκίπισσα” που μας σύστησε τη γραφική Φιελμπάκα, ένα ψαροχώρι στη βορειοδυτική πλευρά της Σουηδίας με κολασμένα μυστικά και άγρια εγκλήματα.

Όσο κι αν δύσκολα το πιστεύετε ο “ιεροκήρυκας” εξελίσσεται σε ένα καυτό καλοκαίρι. Η λέξη καυτό για τη Σουηδία είναι δυσκολοχώνευτη, αλλά έτσι είναι, αφού έτσι θέλει η συγγραφέας. Το δεύτερο δυσκολοχώνευτο στοιχείο της ιστορίας μας είναι ότι ο κεντρικός ήρωας Πάτρικ, αστυνομικός στο επάγγελμα, δεν είναι ούτε αλκοολικός, ούτε ανισόρροπος, ούτε καλτ, ούτε μονόχνωτος, ούτε ζόρικος. Ανατρέπεται έτσι η πλούσια παράδοση κάθε καλού σκανδιναβικού αστυνομικού μυθιστορήματος που θέλει τους ντετέκτιβ σκοτεινούς και αυτοκαταστροφικούς τύπους. Ο Πάτρικ είναι ευχάριστος άνθρωπος, με ισορροπημένη ζωή, περιμένει να γίνει μπαμπάς από την αγαπημένη του Ερίκα. Επιπλέον είναι το όνειρο κάθε πεθεράς. Αυτό είναι το δεύτερο περίεργο στοιχείο της ιστορίας.

Η Φιελμπάκα είναι μια κόλαση ζέστης το καλοκαίρι του 2003. Ένας πιτσιρίκος που παίζει τον ιππότη με το ξύλινο σπαθί του, ανακαλύπτει το γυμνό πτώμα μιας νεαρής γυναίκας σε μια χαράδρα. Η αστυνομία ανακαλύπτει ότι κάτω από το πτώμα υπάρχουν δύο σκελετοί. Ανήκουν σε γυναίκες δολοφονημένες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο το καλοκαίρι του 1979. Βασανισμένες μεθοδικά, με σπασμένα κόκαλα σε δεκάδες σημεία. Ένας δολοφόνος που σκότωσε τότε σκοτώνει και σήμερα; Ή απλά αντιγράφει κάποιον που θαυμάζει;

Ο Πάτρικ παρατάει τη σύντροφό του με τη κοιλιά στο στόμα και ανακαλείται στην υπηρεσία. Όπως θυμάται ο αναγνώστης το αστυνομικό τμήμα της περιοχής βρίθει τεμπέληδων, άξεστων και ανίκανων τύπων. Ούτε στην επαρχιακή Ελλάδα δεν θα συναντούσαμε τέτοια παροιμιώδη δημοσιουπαλληλική συμπεριφορά. Εκτός κι αν έχει αναλάβει την περιγραφή ο Πάγκαλος.

Ο Πάτρικ είναι η μόνη ελπίδα. Πλάι του αναδύεται ο νέος και όμορφος αστυνομικός Μάρτιν. Είναι το δίδυμο που θα φέρει σε πέρας αυτή την υπόθεση. Παρεπιπτόντως η Lackberg είναι παντρεμένη στην πραγματικότητα με τον αστυνομικό Martin Melin, συνονόματο του δευτεραγωνιστή ήρωα, και σελέμπριτι της Σουηδίας μετά τη νίκη του στο τηλεοπτικό Survivor.

Πίσω στην ιστορία: Τα στοιχεία από την προ 24ετίας διπλή δολοφονία είναι απλώς ανύπαρκτα. Ή μάλλον αφήνουν να αιωρείται μια ασαφής υποψία για μια προβληματική από όλες τις απόψεις οικογένεια: Τη φαμίλια του ιεροκήρυκα Εφραίμ Χουλτ. Ενός επιβλητικού άντρα που διέσχιζε τη Δυτική Σουηδία τις μέρες της μεταπολεμικής θρησκευτικής παράκρουσης και κήρυσσε τον λόγο του Θεού. Η επίσημη λουθηρανική εκκλησία της Σουηδίας τον είχε αποκηρύξει, αλλά η Ελεύθερη Εκκλησία επιτρέπει κάθε λογής φυντάνια. Αν διαβάσετε την ηλιακή καταιγίδα της Asa Larssen θα διαπιστώσετε ότι αυτή η θρησκευτική καθυστέρηση φτάνει μέχρι τις μέρες μας στην επαρχία μιας κατά τα άλλα προχωρημένης και σύγχρονης χώρας, καμάρι της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Ο Γκάμπριελ και ο Γιόχανες είναι οι γιοί του Εφραίμ που στα παιδικά τους χρόνια έδιναν παράσταση θαυμάτων στο όνομα του Χριστού. Ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ιεροκήρυκας τα κονόμησε από μια χήρα που του άφησε μεγάλη περιουσία. Αφού οι παραστάσεις τερματίστηκαν καθότι πέτυχαν το σκοπό τους, ο Γκάμπριελ συμφιλιώθηκε με την πραγματικότητα, ενώ ο Γιόχανες εξακολούθησε να ζει με το παιδικό όνειρο των θεραπευτικών του ιδιοτήτων.

Τα δύο αδέλφια τσακώνονται άσχημα, ο Γκάμπριελ καταδίδει τον Γιόχανες για τη δολοφονία των δύο γυναικών το καλοκαίρι του 1979 και αυτό οδηγεί και την τρίτη γενιά των Χουλτ να είναι σήμερα στα μαχαίρια.

Ο γιος του Γκάμπριελ, ο Γιάκομπ μια μέρα θα κρατήσει στα χέρια του το αρχοντικό και το υποστατικό του Εφραίμ. Προς το παρόν διδάσκει το λόγο του Κυρίου στα χνάρια του παππού του. Άλλωστε επέζησε από τη λευχαιμία χάρη στη μετάγγιση μυελού του παππού, γεγονός που θα αποδειχθεί σημαντικό στην εξέλιξη. Οι δύο γιοί του Γιόχανες, ο Στέφαν και ο Ρόμπερτ ζουν μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία καθώς ο πατέρας τους αυτοκτόνησε λίγο μετά την περιπέτειά του με την αστυνομία. Αμφότερες οι σύζυγοι των Γιόχανες και Γκάμπριελ συνδέονται και διχάζονται με μυστικά από ένα αμαρτωλό παρελθόν.

Όταν εξαφανίζεται μια ακόμα νεαρή τουρίστρια, ο Πάτρικ βυθίζεται μανιωδώς στην ανακάλυψη της αλήθειας. Όλες οι ενδείξεις τριγυρνούν την οικογένεια Χουλτ και τις δαιδαλώδεις σχέσεις της που έχουν αναπτυχθεί στο πέρασμα του χρόνου. Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του ιεροκήρυκα. Μοιάζει λίγο με την οικογένεια Βάνιερ του Stieg Larsson στο “κορίτσι με το τατουάζ”. Φυσικά στην περίπτωσή μας δεν ισχύει το “τι λάχανα, τι μπρόκολα”. Υπάρχει διαφορά ποιότητας στα δύο έργα.

Η Lackberg ακολουθεί τη συνταγή της Παγωμένης Πριγκίπισσας. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου της ξεκινά με σκέψεις ή περιγραφές του υπόπτου. Όταν τελειώσετε το βιβλίο διαβάστε μόνο τις εισαγωγές σε κάθε κεφάλαιο. Είναι μια ιστορία μέσα στην ιστορία που δίνει την οπτική του δράστη.

Καλογραμμένο βιβλίο, αν και δεν φτάνει την αρμονική ανάπτυξη χαρακτήρων της Παγωμένης Πριγκίπισσας. Και πάλι εμφανίζονται επεισόδια και κενά τραβηγμένα από τα μαλλιά. Ευχάριστο ή μάλλον δυσάρεστο διάλειμμα οι σκηνές με την Ερίκα, όταν ανεπιθύμητοι συγγενείς και φίλοι τους κάνουν αρμένικες βίζιτες με σκοπό τις δωρεάν διακοπές στην πλέον παραθεριστική περιοχή της Σουηδίας.

Διαβάστε το αν είστε φαν του Σκανδιναβικού. Προσπεράστε το αν με το ζόρι σας άρεσε η Παγωμένη Πριγκίπισσα. Είναι μια κλίμακα χαμηλότερα. Αν το επιχειρήσετε παρόλα αυτά, θα περάσετε ευχάριστα. Μάλλον δεν θα θυμάστε κάτι μετά από βδομάδες, αλλά δεν πειράζει. Αυτή είναι η ευχή και η κατάρα του αστυνομικού μυθιστορήματος.