Ο υπνωτιστής

Ένας άντρας βρίσκεται κτηνωδώς δολοφονημένος στα αποδυτήρια ενός αθλητικού κέντρου στην Τούμπα της Στοκχόλμης. Λίγο αργότερα ανακαλύπτονται τα πτώματα της γυναίκας του και της κόρης του, μαχαιρωμένες και οι δυο από κάποιον που είχε την πρόθεση να εξοντώσει όλη την οικογένεια. Ο γιος όμως έχει επιζήσει, αν και βαριά τραυματισμένος. O Γιούνα Λίνα, αστυνομικός επιθεωρητής της Δίωξης Εγκλήματος, μαθαίνει πως η οικογένεια έχει άλλο ένα εν ζωή μέλος, τη μεγάλη αδελφή του αγοριού, και αντιλαμβάνεται πως πρέπει να τη βρει προτού την ανακαλύψει ο δολοφόνος. Το αγόρι συνέρχεται κατά διαστήματα από τον λήθαργο στον οποίο βρίσκεται. Ο Γιούνα Λίνα στην προσπάθειά του να επιταχύνει τη διαδικασία της ανάκρισης και ν’ αποκτήσει μια εικόνα του συμβάντος, έρχεται σε επαφή με τον γιατρό Έρικ Μαρία Μπαρκ και τον πείθει να υπνωτίσει το αγόρι.

Ο Έρικ Μαρία Μπαρκ αθετεί την υπόσχεση που είχε δώσει να μην υπνωτίσει ποτέ ξανά. Η ύπνωση που κάνει οδηγεί σε διαδοχικές εκρήξεις αποκαλύψεων. Ταυτόχρονα με περίεργο τρόπο ο γιος του γιατρού απαγάγεται από αγνώστους και τα δύο μυστήρια περιπλέκονται, αναζητώντας όμως τη σύνδεση.

Η μαύρη αλήθεια είναι ότι ο Lars Kepler δεν είναι Stieg Larsson. Η ιστορία είναι γρήγορη, με εναλλαγές, κρατά τον ρυθμό με εξαίρεση την κατάδυση κάποια στιγμή στο παρελθόν του ψυχιάτρου. Ο υπνωτισμός είναι η βασική ιδέα του μυθιστορήματος, συνεπής με τη σκανδιναβική εμμονή στην ψυχολογία. Το μεγάλο ατού του Υπνωτιστή είναι ο αμείωτος ρυθμός της πλοκής του. Στις πρώτες σελίδες θες δεν θες θα συνεχίσεις γιατί η περιέργεια γιγαντώνεται. Δυστυχώς φαίνεται ότι μένει από καύσιμα στο μέσο της ιστορίας.

Οι κλασσικές ιδέες του σκανδιναβικού αστυνομικού είναι παρούσες: Δρόμοι, περιοχές και τοπωνύμια πέφτουν βροχή, η ανθρώπινη φύση κρύβει τερατώδεις διαστροφές, ενώ τα μυστικά είναι πολλά και μεγάλα.

Το βιβλίο είναι καλό, αξίζει ανεπιφύλακτα την αγορά του, οι λάτρεις της ψυχολογίας θα το βρουν διασκεδαστικό. Δεν φτάνει φυσικά το επίπεδο του Larsson και πολύ περισσότερο του Dahl ή του Nesbo. Οι χαρακτήρες είναι σχετικά ρηχοί, δεν προκύπτει κανένας κλασικός νουάρ αστυνομικός με τάσεις αυτοκαταστροφικότητας και αλκοολισμού (ως έχουμε συνηθίσει), η ιστορία κάπου μπάζει από άποψη ρεαλισμού, η αστυνομία μοιάζει ρεζιλεμένο παιχνιδάκι στα χέρια ενός 15χρονου, ενώ εμφανίζονται και κάποιες ακατανόητες υπερβολές και καθυστερήσεις.

Σαφώς χαμηλότερο του σκανδιναβικού στάνταρ.